دوبارگی

نوشتن کار سختی نیست این روزها که از شبکه اجتماعی مورد علاقه ام رخت سفر بسته ام که باز بروم رها بشوم در دنیای آدمهای وبلاگنویس؛
آدمهایی که مثل خیلی از آدمهای شبکه اجتماعی شناخت بیرونی تو برای آنها بی اهمیت است مهم نیست چه چهره ای داشته باشی یا اسمت چه باشد یا جنسیتت چه باشد مهم این است که بتوانی آن چیزی را که دوست داری بنویسی و عده ای هم بازدید کننده داری حالا حتی اگر از شیوه نگارش تو هم بدشان بیاید مساله ای نیست مهم این است که حداقل اطمینان داری که این بار نادیده گرفته نمی شوی.
لازم نیست برای دیده شدن، خود واقعی ات را رونمایی کنی لازم نیست مرتب چک کنی که چه بر سر تراوش مغزی ات که در قالب کلمات و جملات به بیرون پاشیده  آمده است. لازم نیست که منتظر عکس العمل آنی باشی مطلبت را می نویسی رهایش می کنی در بین انبوه وبلاگ ها و بالاخره یک نفر که از آن خوشش بیاید می خواندش شاید اگر خیلی با نوشته ات حال کند یک نظری هم بگذارد ولی حتی اگر هم نگذارد اشکالی ندارد، همین که می روی هفته بعد  آمار وبلاگ را چک می کنی و می بینی فلان روز 10 نفر صفحه وبلاگت را خوانده اند خوشحال می شوی مهم نیست که لایک و کامنتی نداشته باشی مهم این است که حداقل می فهمی دیده شده ای.
سلام